1-05. Moos en de mijnen van Mazarron
8 mei 2022 - Middelbeers, Nederland
Vanmorgen werden we gewekt door een aantal “pings”, inslapen lukt helaas niet meer. Toch maar op stil zetten voor de nacht. Wanneer ik de babyspam zie van de trotse, nieuwbakken mama van nu drie jongens, is het zo erg niet meer. Want over koningskinderen gesproken; de 24ste is ons achterneefje Moos geboren! Weer mooi en bijzonder zo’n klein wondertje erbij.
Vanmiddag fietsen we eerst naar de paddestoelen rots van Bolnuevo, dan naar de oude mijnen van Mazarron. Beneden is het mistroostig, te vergelijken met een afvalplek. Met de oude natte dekens achteloos achtergelaten lijkt het wel zwerversplek…Langs het pad naar boven een waarschuwing “Dangerous mines”, aan één kant geflankeerd door eigentijdse graffiti. Boven is het net een verlaten filmset, surrealistisch zelfs; die geur samen met de geel tot okergele en rode kleuren in allerlei schakeringen van oxiderend mijnafval, wat tot bloedrood kan kleuren in de regen. Het doet geheimzinnig en onheilspellend aan. Zoals het leven van de mijnwerkers was; aan het werk tot vijfhonderd meter diep in de bergen. We zien de resten van de huizen waar zij in leefden, een mijnopening tegen een rotswand en, van het topje van een berg naar beneden, een lange cementen slurf waardoor het gewonnen zilver, aluin of zink naar buiten kwam. Bovenaan de slurf een gesloten deur, het is een indrukwekkend geheel. En dan hebben we nog maar een deel van de ruim zeven kilometer lange route gelopen…
Vanavond loop ik nog een keer een rondje camping en boulevard, morgen verder.