23/05 ‘Ciudad Dorada‘ ; de Gouden Stad.

3 juni 2022 - Salamanca, Spanje

Vanaf de brug schuin rechts naar boven. De weg leidt ons als vanzelf langs het grote universiteitscomplex naar Plaza de Anaya, waar de imposante kathedraal staat. Voordat we de bocht om het plein oplopen, blijf ik als genageld staan. Bijna met open mond haakt mijn blik zich vast op het meest rijk gedecoreerde deel van een kathedraal ooit. La Catedral Nueva. “Zoiets heb ik nog nooit gezien”, kan ik nog uitbrengen. Al zou ik dit nog zo graag willen, voor mij is dit niet in taal te vatten. Het mooie ervan zou verloren gaan in een historische en architectonische beschrijving. Deze stad is zien en ervaren, de sfeer levendig en bruisend, weer totaal anders dan Caceres! 
Aan de linkerkant zie ik een deel van Universiteit van Salamanca, de eerste in Spanje gesticht in 1218, wat het tot een van de oudste van Europa maakt. Tot mijn grote verbazing heb ik hier een herontmoeting met Miguel de Cervantes, de schrijver van Don Quixote die ik vorig jaar in mijn verhalen tegen ben gekomen. Aan de buitenmuur hangen plaquettes van hem, als één van de beroemdste studenten van deze universiteit. Dan is er de legende van de kikker; de traditie waarbij je zoekt naar de kikker op de voorkant van het hoofdgebouw. Als iemand namelijk de kikker op de voorgevel kan vinden zonder hulp van anderen, dan heeft diegene volgens de legende een lang leven vol geluk en voorspoed. Het vinden van de kikker zou zelfs helpe bij de studieresultaten van de studenten! Daarnaast is de gevel wereldberoemd, dankzij de gedetailleerde ornamenten van het fijn bewerkte steen. De stijl heet “Plateresco”, wat zoveel betekent als “op de wijze van de zilversmid”. Het wordt gekenmerkt door een uitbundige decoratie die gevels bedekt; met plantaardige elementen, kroonluchters, slingers en fantastische wezens. Je ziet het terug op de kathedraal, de bibliotheek, en ook  op “het Schelpenhuis”! 

Op de Plaza heb je een goede blik op de Cathedral Vieja en Cathedral Nueva die in elkaar overlopen. Ik las hier een mooi verhaal over. Op 1 November, 1755, vond er een aardbeving plaats in Lissabon. Dit was de meest vernietigende aardbeving in de geschiedenis. Tijdens de aardbeving zochten veel inwoners van Salamanca onderdak in de toren van de kathedraal en toen de aardbeving eenmaal was gestopt, was niemand gewond. Iedereen was het ermee eens dat dit wonder het werk was van God. Vervolgens werden de klokken geluid om iedereen te laten weten dat het veilig was.  Nu wordt hier elk jaar op 31 oktober een feest gehouden om te vieren dat niemand gewond was geraakt en dat de gebouwen nog netjes overeind stonden. Ook beklimt iemand in traditioneel kostuum de toren om de klokken te luiden en speelt ondertussen op instrumenten die uit Salamanca komen.

Een  leuk tweede verhaal over de kathedraal gaat over de astronaut. Op de gevel van de nieuwe kathedraal staat namelijk een klein beeld van een astronaut. De kathedraal werd gerestaureerd en één van de kunstenaars die hieraan mee hielp wilde er geen jaartal op zetten, maar besloot een astronaut toe te voegen aan de gevel welke symbool voor de twintigste eeuw. 
We vervolgen onze wandeling en komen uit in het centrum op het immens grote Plaza Mayor. Het hart van de stad als centrale ontmoetingsplek en bij uitstek geschikt voor de stierengevechten die hier tot het midden van de negentiende eeuw, honderd jaar nadat het gebouwd was, plaatsvonden. Tussen de pilaren en bogen zijn er “medaillons” geplaatst van belangrijke personen uit de geschiedenis. Nu wordt het plein bijna rondom omringd door restaurants, ijssalons, toeristenwinkels en juweliers. In het grote gebouw waar je tegenaan kijkt zetelt tegenwoordig het stadhuis. 

Casa de las Conchas, het schelpenhuis. Ook zo bijzonder, Ineens sta je voor een gebouw met wel driehonderd schelpen aan de muur! Eens een universiteitsgevangenis en een kazerne, nu het hoofdkantoor van de openbare bibliotheek. Het is niet zeker waarom de gevel op deze manier werd bedekt, maar er zijn twee theorieën. Een die zegt dat het was omdat de Maldonados behoorden tot de Orde van Santiago waar deze schelpen symbool voor staan, en de eraan gekoppelde Camino de Santiago, de beroemde bedevaartsroute. De andere zegt dat het een teken van liefde was van Don Rodrigo aan zijn vrouw Juana, wiens familie de schelp als symbool had. 
Onder een van deze schelpen zou een gouden munt liggen, of zelfs een schat….wie het vindt mag het houden! Midden in deze sfeer is het tijd om even lekker te gaan zitten, het weer is heerlijk en het uitzicht goed…

Op de terugweg bij de spoorbrug kijk ik nog 1x om.

2463AEC3-C289-4D73-9499-E612DCC835A4

77DCCFE0-310C-4DEF-8AAE-2D47481F76F8 F34C04BC-55E5-4DA0-A70D-57D65B087CEF 

4B6F9E9C-73AC-4EE7-BB1B-013B912ADD06 8800E280-82DD-4CA4-A7E1-B991C4659930 

5620AB7B-1196-4C8F-A767-891255872E2C 

B99F47D2-A1EC-4CC2-9727-0B1D5DB15D4B  

3129CB49-F4DA-4B3C-9C7E-93A216AAE97F 629B380F-A206-4096-84F9-BA2316CE5FB1 33B40E07-C8D7-4485-A5DD-4B33424B3E4A5DC5F7C1-4440-485E-AEE8-9D150092B7A6 

1FBE3F96-BF2D-41AC-A58F-0812B475059E

2F04FD23-909C-4AE3-BCEA-AA3219361676 2CD68D47-535F-4191-8E66-36B1668D0893 

1C03C5E4-70FC-46A8-8BE3-A3A82F6CA2C3

5367EE50-F8C8-431E-BA33-5DF53AF56979

Foto’s