25/05 Het laatste stuk

Biarritz, het zou er slecht weer zijn. Koud, regenachtig.Pyreneeën; met het vooruitzicht op goed weer, heerlijk wandelen in de natuur, en geen steden bezoeken. We verheugen ons…Weergaloos mooi, besneeuwde en in wolkjes gehulde toppen worden afgewisseld met beboste bergen en kale hellingen. Genieten! Het laatste stuk gaat over een oude, hobbelige en bochtige weg, klimmend en dalend, als ook delen van een nieuwe weg. Afwisseling genoeg. De temperatuur is gelukkig opgelopen, van vanmorgen 13 naar 17, de voorspelde regen is uitgebleven. We komen aan in Gavin. Naar het blijkt toch weer voor 1 nachtje in deze prachtige en, alhoewel de zon schijnt en de lucht strakblauw is, behoorlijk koude omgeving. Terwijl we deze kant op zijn gekomen vanwege de goede weersvoorspelling; zover de “controle”. Word je, hardleers als je kunt zijn, mooi teruggefloten!

….Ik herinner mij een vakantie, lang geleden in Zeeland. Hoe we daar steeds bewolking en buien hadden, en uiteindelijk besloten om maar naar huis te gaan. We zijn de tent aan het opbreken, ik zie mezelf nog zitten op het gras met een afwasteiltje en wat allemaal nog meer wanneer je kampeert met, toen nog, twee jonge kinderen. Chaos met een hoofdletter C! Plots breekt letterlijk en figuurlijk de zon door het wolkendek, wij kijken elkaar aan, “zullen we blijven?”. Maar zoals we inmiddels geleerd hebben, was het maar tijdelijk! De beslissing is dus genomen, we blijven niet. Wandelen vanaf de camping is ook geen optie, we zouden toch weer moeten rijden om fijn te kunnen lopen, dat was nu net niet de bedoeling.
Nadat we ons hier geïnstalleerd hebben, hebben we nog een akkefietje hier. Na het aanmelden waren we “vrij” om een plekje te kiezen. Zo gezegd, zo gedaan. Ga ik zoals afgesproken braaf terug naar de receptie om te melden waar we staan en zeg meteen dat het niet lukt om de elektriciteit aan te sluiten. Klopt, zegt de juffrouw, dat regelt zij via de computer. Weer zo gezegd, zo gedaan zou je denken. Wat blijkt; deze plek is “bezet”. In ieder geval betaald tot en met vandaag. Dus deze mensen zouden zomaar terug kunnen komen om alsnog te overnachten, ondanks dat zij niets achter hebben gelaten op de plek, zoals een stoel of een tafel… Pfff, ik weer terug met dit verhaal. 
Om de plek te verlaten moet er achteruit gereden worden. Je raadt het misschien al, moe na uren gereden te hebben, wordt iets geraakt. Recht achter ons, precies middenachter, een hondenbordje;  aqui verboden te poepen!  Maar ja, shit happens, zeggen we wel eens 👀. Dag Spanje!  

25/ 05. Weer een ruk rijden; er wordt wat afgeknuffeld onderweg!  Beauville, Er is Rust, we genieten ervan, van het mooie weer, een terrasje aan het water en dagelijkse wandel- en zwempartijen, net als thuis; een van onze koningskinderen haalt haar eerste zwemdiploma en we hebben zelfs een Ironman in de familie! 💞
30/05 Dag Les2Lacs, c’etait tres agreable.

Het roze van de Antibes langs de weg kleurt mijn gemoed en de blauwe lucht tussen de bergen is als de zee. Bekende plaatsen schieten voorbij; wat liggen hier veel voet - en bandensporen van ons; mooi Frankrijk is niet lelijk! Souillac, Rocamadour, en een lang geleden fietstocht met krap aan genoeg water. De hitte afgewisseld met regen welke ons dwong een schuilplaats te zoeken, een zoete herinnering....Dan komt Boudewijn langs met “Je kunt niets zeker weten, alles gaat voorbij maar ik geloof…..”, overtuigd zingen we met hem mee. 

30/05 Le Creuse, een plekje aan het water, toch nog een pareltje.  

31/05 Laatste plekje, aan de Somme

1-06 Thuis, waar het gras groener dan groen is…