8. 29/9 Reis en rustdag, Toledo

Het is een bijzondere combinatie van bos, bergen en woestijn in de Ebro vallei. Van een kale woestijnachtige omgeving waarin de kalkstenen bergen qua kleur wel op zand lijken, is de omgeving ineens weer groen. Een verrassende en afwisselende weidsheid strekt zich voor ons uit. Heel wat anders dan het eerste stuk naar Zaragoza.
Zo nu en dan rijst er een ook levensgroot silhouet van een stier op. Deze “toro de Osborne” werd in de jaren vijftig bedacht door een reclamebureau om het drankje Brandy de Jerez te promoten. Het ontwikkelde zich in de loop der jaren tot boegbeeld en cultureel erfgoed van Spanje. Dit jaar bestaat de stier 65 jaar.  Mijn blote benen en voeten worden steeds kouder; de temperatuur is gedaald naar veertien graden, we kijken elkaar vreemd aan. Het ziet er heerlijk zonnig uit, wat is dit? Dat had ik niet bedacht bij vertrek! Het duurt ook best een tijd voordat het weer warmer wordt. Achteraf blijkt dat we de hoogvlakte van het Iberisch randgebergte doorkruisten, brrrr. Volgende x vooraf op de kaart kijken wat me te wachten staat?  Daar denk ik dan vast niet meer aan want ja, dat ben ik.
Voordat we op reis, of voorheen op vakantie gaan, lees ik me ook nauwelijks in. Niet dat ik het nooit geprobeerd heb, maar dan leeft het voor mij nog niet en kan ik mijn aandacht er niet bij houden. Dus, dan maar koude voeten…

We komen aan in Toledo en na even zoeken vinden we de weg naar de camping. Het is rustig, kies uw plek maar uit. Voor vandaag is het goed zo……