10. Beike’s lekke band…

30/10. Op weg naar weer een “gedachte” wandeling. We stappen op de fiets om te gaan wandelen voorbij de geërodeerde rotsen van Bolnuevo, hier heb ik naar uitgekeken..!  Het weer voor deze onderneming is perfect, niet te warm. Onderweg zie ik op een gegeven moment één van de banden van Beike’s kar verdacht platter dan de ander. Ik fiets meestal achter, dat zijn we zo gewend geraakt. Toen Beike jonger was en nog moeite had om in de fietskar te zitten, protesteerde hij altijd wanneer ik vooraan reed. Vooraan wil zeggen voor hem buiten zijn blikveld. Als geruststelling schoof ik dan weer naar achter. Wanneer we beiden in beeld waren, klopte het voor hem weer en tegelijkertijd was dat een stuk rustiger fietsen. Maar goed, de platte band… Ik roep; “volgens mij is die band lek!” Waarop de reactie zich weer laat raden; “ dan gaan we terug, zo ga ik niet lopen”. Hoezo, denk ik nog, dus zeg, “terug moeten we toch…, dat maakt dan toch niet uit?” Maar dat idee haalt het plezier er uit. Oké, gelukkig gaan we toch een stukje onderweg, maar niet te ver hoor!  Ik ben er blij mee, het is een prachtige weg. En wie weet pakken we het ergens de komende tijd nog op om de hele route te lopen..Het terug rijden mét nu echt een platte band gaat beter dan verwacht. Op de terugweg gaan we nog even zitten bij Route 66 voor een gezellige afsluiting.  Thuis gekomen een herfstige poging om kastanjes te poffen op de grilplaat, maar helaas…