12. Van Balerma naar Aguilas

8/10 Het grijze water wordt geloosd, gelukkig kan dit weer, we kunnen op weg. Dag plastic soep, dag Camping Mar Azul! Het was toch prettig toeven hier, met de heerlijkste douche tot nu toe. Vergeleken met een slappe waterstraal, eentje die niet warm wil worden of zelfs een wisseldouche van koud naar te heet, was dit genieten! Even achter Almería ineens een aangename verandering in de omgeving. Er doemt een ander gebergte voor ons op;  lager maar prachtig in het goudgeel,  stralend in de zon. Jammergenoeg hebben we dit uitzicht maar kort, en rijden we toch weer kilometers tussen het plastic. De camping in Aguilas valt ons tegen, niet wat de revieuws beloofden. Wij hadden er in ieder geval een andere verwachting van. 

Toch nog een leuke anekdote vandaag. Wanneer we s’middags terug lopen over  de boulevard, ziet mijn lief een oud mannetje bij een olijfboom, hij is aan het plukken. We staan er even naar te kijken; het mannetje met de rug naar ons toe heeft niets in de gaten, onverstoorbaar plukt hij door. Dit prikkelt mijn nieuwsgierigheid, zal ik of toch maar niet? Ik krijg een laatste zetje, en loop naar hem toe. Engels spreekt hij natuurlijk niet, maar hij begrijpt me, ik mag ook plukken! Ik vraag nog of ze al eetbaar zijn en krijg antwoord in het Spaans. Dit werkt natuurlijk niet, het mannetje kan hier ook niet veel mee en schuifelt naar een andere boom… Vervolgens spreek ik een paar voorbijgangers aan, zij spreken wel Engels. Volgens haar moeten ze eerst ingelegd worden in zout water of azijn. Klinkt wel logisch natuurlijk. Maar, try them, zegt de vrouw, je kunt er hooguit wat buikpijn van krijgen….
Voorzichtig neem ik een proefje, de smaak is heel bitter, bah! 
Even verderop zien we vijgen of dadelbomen? Na wat onderzoek van wat er op straat ligt denken we dat het dadels zijn, maar ik ben genezen! 
Morgen nemen we afscheid van Aguilas.