18-04 Verrassing.

Vandaag besluiten we om kilometers te maken. Via de peage van Toulouse naar Perpignan. Van daaruit rijden we naar Le Boulou, vlakbij de Spaanse grens, we hebben ongeveer vierhonderddertig kilometers afgelegd. Met uitzicht op de bergen is het met een hapje en drankje heerlijk ontspannen. Morgen richting Barcelona, dan zien we wel waar we uitkomen. Het is een prachtig paasweekend, het thuisfront geniet, alles gaat op rolletjes zeggen ze….🐤

19-04. Een verborgen pareltje, vlakbij de snelweg, via een onooglijk pad naar beneden en omhoog bereikten we de kleinschalige camping Mas Llinas. Weg is het verkeer, weg drukte. Na het aanmelden op de receptie rijdt een busje ons voor naar een klein terras waar we mogen gaan staan. 
Na een goede nacht slapen is de gevoelsbeleving op deze plek weer anders dan wanneer je de drukte van het rijden nog in je hoofd hebt. Met een kop koffie in de hand oog in oog met de schoonheid van het Alberes gebergte, de Pic de Canigou, en de stilte die het in jezelf oproept…..Een zoemende telefoon haalt me terug; een Kobesappje met een paasstripje van onze grote kleindochter. Het tovert een lach op ons gezicht, in creativiteit blijft zij ons verwonderen…

20/4 Het doel voor vandaag was Taragona, maar we schieten zo lekker op dat we nog even door knorren. De camping die we nu uitgezocht hebben is Alegria del Mar bij het dorpje Benicarlo. Wanneer ik ons aanmeld bij de receptie word mij gevraagd of het de eerste keer is hier. Overtuigd zeg ik “yes”!  Dan rijden we de camping op om een plaatsje uit te zoeken en kijken elkaar verwonderd aan. “ Wat lijkt het hier op de plek van vorig jaar, je weet wel op die Engelse camping”. Als we de bocht nemen herken ik het bruine lage hekje van de bewoner daar. “Nee!” Dit is gewoon dezelfde camping; die van de ruisende zee, de rollende stenen, en de Boquerones fritos (gefrituurde ansjovisjes)! It’s all part of the fun, vindt de receptioniste wanneer ik haar dit verhaal vertel… 😂