2. Mølby

13-07. Een van de charmes van een nieuwe land is het ontdekken van de taal; Vi er ankommet!, schreef ik de kinderen gisteren nadat we de grens passeerden onderweg naar Mølby op het eiland Rømø (je spreekt het uit als: Roimeu). Rømø is het meest zuidelijke bewoonde Deense waddeneiland, verbonden met het vasteland door een negen kilometer lange Dam. Het ligt tussen de eilanden Sylt en Mandø. Rømø, met de bijzonderheid van het Nationalpark Vadehavet (Nationaal park “de Waddenzee”, het grootste strand van Europa), hiervandaan op fietsafstand. Meteen een mooi uitstapje voor de namiddag; en wat een ruimte! Niemand zit elkaar in de weg, toch moet Beike “aan de  snor” 😂! Je parkeert je fiets vooraan en loopt vervolgens een halfuur a drie kwartier naar de waterlijn, maar naast de vliegeraars en strandzeilers (blokarten) zie je ook campers, auto’s of fietsers over het kilometers brede strand rijden, tot het zand rul wordt… Waar we helaas geen getuige van kunnen zijn hier is het fenomeen “de zwarte zon”. De Sort Sol, de “dans van miljoen vogels”. Na het eten en rusten komen de vogels allemaal tegelijk op en trekken naar het zuiden voordat ze in het voorjaar terugkeren. Het vindt twee keer per jaar plaats - in de lente van maart tot april, en in de herfst van midden september tot oktober. Duizenden bezoekers trekken hier naar toe om dit te kunnen zien. 
14/07 Voordat we de fietsen pakken vandaag, doen we rustig aan en genieten ( zolang het hier kan) van de rust en de zon. Morgen keldert de temperatuur naar een graad of zestien, brrr! We besluiten om de punt over te slaan en na Ribe door te steken naar Bogense, dan richting Kopenhagen en het eiland Møn. 
Eerst fietsen we naar de haven en kunnen de verleiding niet weerstaan van een lekkere vissandwich, vooruit, met een klein glaasje Chardonnay, vis moet tenslotte zwemmen…Vervolgens fietsen we het eiland over en geniet ik van de wind die het hoge gras laat golven als glanzend fluweel in verschillende tinten groen. We komen langs het mooie witte kerkje in Kirkeby, gewijd aan de schutspatroon van de zeelieden, de heilige Sanct Clements, omringd door groen. Dan, tegenover een veld vol schapen, de Toftum Skole: gebouwd in 1784 en vervolgens bijna honderd jaar bestaan, tot 1874. De inwoners van de plaatselijke dorpen besloten een school te bouwen, wat mogelijk werd gemaakt door de welvaart die de walvisjagers naar Rømø brachten. De leraren kwamen uit het gebied rond de dorpen en waren “goed opgeleide” boeren of kapiteins die konden lezen, schrijven rekenen en navigeren. De school bestaat uit slechts één klaslokaal, waarin soms wel 40 kinderen les kregen, het wordt beschouwd als het oudste en kleinste schooltje van Denemarken.  Als laatste fietsen we naar het laatste tuinhek op het eiland, dat bij gebrek aan hout gemaakt werd van het kaakbeen van de walvis.