26-04 t/m 29-04.Moraira op de fiets, Denia en de aankomst in Bolnuevo.

26-04. Op het plein bij het 18e eeuwse fort van Moraira, gebouwd om de kust te verdedigen tegen de Berberse zeerovers, zien we een reusachtig beeld. Steunend op tenen en hoofd, met de handen open naar boven gericht. De prachtige hedendaagse tekst op de plaquette maakt de beeltenis nog specialer. Als we het plein aflopen, voel ik de waarheid ervan en tegelijkertijd dwarrelt er een klein wit veertje op mijn arm…

27-04. Voor het eerst pakken we de camper om een stad te bezoeken en rijden langs de prachtige bergrug van Montgo naar Denia. Wanneer we de stad naar boven lopen staat Beike ineens in de startblokken. Zo grappig; hij ziet het silhouet van een zwarte kat op een muur, net echt!
Bij toeval stuiten we op de ondergrondse kasteeltunnel, aangelegd 1937 en ‘38 tijdens de Spaanse burgeroorlog. Gebouwd om de burgerbevolking te beschermen tegen de bombardementen. Na de tweede Wereldoorlog is hij open gebleven als (vlotte) verbinding van de twee delen van de stad. Dan besluiten we om ook de kasteelwandeling te maken. Aan het begin, bij de oude poort, zie je de mooie zwart-wit afbeeldingen van vroeger. Boven word je beloond met mooie uitzichten over de stad en de haven. Wanneer we teruglopen zien we iets verrassends; een meeuwennest met baby’s op een lager liggend terras. Spannend met die loslopende poezen hier! 

28-04. Dag sinasappelaroma, dag Camping Javea. Met zes nachten was je een recordverblijfplaats tot nu toe. We rijden weer naar Mazarron maar nemen nu de camping aan zee. Bolnuevo, een plaatsje in de buurt van Mazarron en la Puerte. 

29-04. Het weer is perfect, een mooie dag om te fietsen. Omdat we van de andere kant komen ziet alles er anders uit en worden de vier en een halve kilometer nog een zoektocht. Uiteindelijk lopen we in onze voetstappen in Puerte de Mazarron en zitten daar lekker te mijmeren en te bedenken wat de volgende stap wordt. In ieder geval het natuurgebied Cabo de Gata.  Voor morgen kijken we uit naar ons pannetje poëzie op een vertrouwd plekje en gaan we genieten van het mooie weer! 
30-04. Het is een uur zeven, wanneer we op het vertrouwde plekje neerstrijken. Inmiddels ligt het terrasje in een frisse schaduw en wanneer de paella geserveerd is, stoot ik de wijn van tafel. Het opruimen laat even op zich wachten; mensen op de boulevard moeten om de scherven heen, ik voel me heel ongemakkelijk. Hoogtepunten zijn er blijkbaar niet voor om te herhalen….