5.Toch maar niet de laatste dag

12/10. Volgens een buurman zou je mooi kunnen fietsen en wandelen; in de omgeving is een prachtig stuwmeer een stukje het binnenland in en bij het strand van Torres is een mooie wandeling door duingebied met zicht op zee. We gaan ervoor, leuk om er meer van te zien is het idee. Zo worden de “max” drie nachtjes hier vier. Het meer is inderdaad prachtig en Beike gaat helemaal uit zijn bol. Natuurlijk met een stok; het water in en er weer uit, grommend van plezier rent hij rondjes om ons heen om dan weer te gaan liggen en ons vragend aan te kijken voor nog een keer. Hier was hij echt aan toe! 

13/10 Vandaag lekker wandelen! Eerst op de fiets naar het strand van Torres, via een vreselijke hobbel-, zand en grindweg komen we beneden bij het strand aan. Hier kunnen we niet verder, we gaan maar een zijweggetje in waar het eigenlijk niet mag maar zo komen we toch weer in de goede richting. Het is een aardig parkje met de boulevard langs een stenig strand waar we doorheen fietsen. Aan het eind een berg, daar stopt het. We parkeren de fietsen, Jan heeft met zijn goede speurogen al gezien waar we naar boven moeten. Links voor ons wordt em niet, daar zie ik een hek en puin, weer zo’n onaantrekkelijke bouwplaats. Maar goed, wij gaan rechts; op zoek naar het mooie wandelpad. Verwachtingsvol naar boven dus en het uitzicht daar is idd prachtig! Terwijl ik een paar foto’s maak loopt Jan al een stukje door. Wanneer ik aansluit zegt hij doodleuk “daar ga ik niet lopen, dat smalle pad met de hond”! Ik zeg nog, “ik wil hem wel vasthouden?”  Maar de beslissing is al genomen, met als toevoeging “als jij dat wilt doen, prima hoor, dan zie ik je over een uurtje wel terug!” Sprakeloos sta ik daar, de verwachting opgelost in het niets…Narrig lopen we terug, met een bergachtige omweg weliswaar, maar toch. 
Zullen we dan maar lekker Paella gaan eten? Maar het haalt het niet bij ons poëzie pannetje uit Mazarron, het is écht de dertiende vandaag…, tijd om te vertrekken!