6. 17/07 Op naar København.

20/07.  Onderweg naar Gilleleje wilden we langs Helsingør, aan de meest nauwe zeestraat met het Zweedse Helsingborg. Een Sund of zeestraat is een smalle doorgang tussen twee zeeën en daarmee tevens de scheiding tussen twee landmassa’s. In dit geval Denemarken en Zweden; de afstand hier is maar drie kilometer; in twintig minuten ben je aan de overkant! Helaas was er nergens plek om te parkeren met de camper dus dat werd em niet. Jurjen heeft hier vorig jaar de Triathlon gedaan, dus toch leuk om het plaatsje én de kustlijn van Zweden gezien te hebben. 

Gilleleje; In de rust van de boerenhoeve met het geruis van de lauwe wind in de boomgaard om me heen is Kopenhagen “aan de beurt” om te beschrijven. Het valt niet mee aan al die indrukken woorden te geven maar het is het pogen waard. Over de indrukwekkende, achttien km lange Storebaeltsbroen welke Funen met Sjealand verbindt, rijden we het grootste eiland van Denemarken op. Wat een bouwwerk! De brug bestaat uit drie delen; de oostelijke brug, het eiland Sprogø en een westelijke brug. Wanneer we langs Sprogø rijden zie ik tot mijn verbazing midden in de drukte van de brug, een klein eilandje bewoond door een grote vlucht vogels! 

Citycamp:€30,- per nacht, €35,- met stroom. Hutje mutje op het zand en containers om in te douchen en te toiletteren (gelukkig wél schoon blijkt). Wat een verdienmodel, maar we staan er, samen met héél veel andere campereraars. In de namiddag fietsen we naar de stad, even oriënteren en de eerste indrukken opdoen. We nemen de Christanshavnruten; het blijkt een leuke tocht, grenzend aan de Freistad Christiana. Langs kleurrijke alternatieve huizen en mensen, over bruggen, water en langs groen fietsen we richting de kleine zeemeermin. “Den lille Havfrue”, het wereldberoemde standbeeld naar het gelijknamige sprookje van Hans Christiaan Andersen. Het laatste stuk gaan we lopen. Als eerste komen we langs de prachtige Gefionfontein, met het verhaal van Koning Gylfi die het gebied regeerde dat nu Zweden heet. Het verhaal gaat dat hij akkerland ter grootte van wat vier stieren in de loop van een dag en een nacht konden ploegen, aan een vermeende bedelares gaf als beloning voor hoe zij hem had vermaakt. In werkelijkheid echter, was zij de vrouw van Odin, Gefion. Vanuit het noorden van het land van de reuzen haalde zij vier stieren en spande ze voor de ploeg. Deze vier stieren waren echter haar zonen, hun vader was een reus. De ploeg ging zo hard en diep dat het hele land los kwam van Zweden en naar het westen werd verplaatst. Het land belandde in de zee, in de Sont. Daar liet Gefion het land voorgoed liggen en noemde het Selund. (bron Wikipedia). 

Teruglopend komen we langs een mooi overwinningsmonument dat hoog boven de Langelinie uittorent. Victoria, de godin van de overwinning prijkt daar boven op de Ivar Huitfeldt-zuil, ter herdenking van een schip, dat tijdens de Grote Noordelijke Oorlog explodeerde en zonk in de Slag om Køge Bat. Het plein met het havengebouw en de oude kanonnen vormen een schril contrast met de prieeltjes die gebruikt worden als decor voor bruiloften. 
Het is mooi geweest voor vandaag, we dwalen terug naar de Citycamp…