7-05 Gibraltar en de geheimen van de rots.

Wanneer we bijna op de plaats van bestemming zijn, ligt de rots al even voor ons. Trots en imposant. Geheimzinnig door de nevel die er in de verte nog omheen hangt. 

Ik lees dat hij werd gevormd tijdens het Jura, zo'n 200 miljoen jaar geleden, toen de Afrikaanse Plaat op de Euraziatische Plaat botste en het kalksteen omhoog stuwde. Samen met Monte Hacho, of volgens sommigen Jebel Musa aan de Afrikaanse kant, vormden deze bergen in de oudheid de” twee zuilen van Hercules”. Deze held zou namelijk tijdens een van zijn twaalf heldendaden het Atlasgebergte opengebroken hebben om de reus Geryones (met drie hoofden, drie lichamen en zes armen en benen) te vermoorden. Zo ontstond de doorgang tussen de Atlantische oceaan en de Middellandse zee; de Straat van Gibraltar. Een symbool van stevigheid en onveranderlijkheid, zoals de Engelse uitdrukking “solid as the Rock of Gibraltar” luidt.  

We rijden naar de camperplaats aan de haven. De rots wordt groot, de lucht helder en ik vraag me af, wat schuilt daar? 

Het voelt heel speciaal om hier te zijn, op Engels grondgebied en tegelijk zo dicht bij Afrika. Wat zijn we ver gekomen! Eerst steek je een vliegveld over voordat je de stad bereikt. Compleet met het hele ritueel van  douane en paspoorten en dan ben je  zomaar in Engeland. Als je de grens “over” bent is alles meteen ook zo typisch Engels. Bijvoorbeeld de telefooncel, de rode bussen, de postbussen en de “voorgeschreven” aanduidingen op straat niet te vergeten! Grappig, ik voel me in dit soort situaties juist in mijn element bij de gedachte om het tegenovergestelde te doen. Geen keurslijf aan mijn lijf! 

Wanneer je langs de berg loopt en omhoog kijkt, zijn de kogelgaten uit de tweede Wereldoorlog nog te zien. Of zo je wilt, de ingangen van tunnelstelsels die aangelegd werden ter verdediging en bescherming. Zelfs hebben er nog Neanderthalers in de berg geleefd, en bovenop woont een groep Berberapen. Het verhaal gaat dat wanneer de apen van de rots verdwijnen, Gibraltar toch nog Spaans wordt. 

Wij lopen de historische tunnel in naar het centrum en intussen vergaap ik mij aan de typische bewegwijzering, de prachtige oude toegangsdeuren en vervolgens aan John Lennon in mooie graffiti kleuren. Er is weer veel te zien, tijd voor een kleine pauze met een heerlijke koffie aangezien we bij de haven zonder elektriciteit staan! Dan lopen we langs de Engels aandoende winkels, de knalrode telefooncel en postbussen en volgen zo de Main Street tot we op the Convent Place komen met aan de rechterkant the King’s Church. Een mooie plek voor een heerlijke koude “pint”. 
Op de terugweg geniet ik nog van mooie beplanting, de gekleurde woonbootjes bij de haven en s’avonds een mooie zonsondergang….

Gibraltar wat ben je leuk!