18-04. De stad Bergerac

Maar, geboren en getogen in Parijs, waar heeft de stad deze naam dan aan te danken? Ook al staat het standbeeld van Cyrano, embleem van de stad, op de Place Pélissière, hijzelf lijkt nooit naar Bergerac te zijn gekomen, toch is hij het symbool van de stad geworden.

Het personage dat Edmond Rostand gebruikte om zijn beroemde toneelstuk te schrijven, namelijk Savinien de Cyrano de Bergerac, blijkt ook de naam van een familieverblijf in de vallei van Chevreuse in de Yvelines te zijn. Het was deze schrijver die de naam van Cyrano associeerde met de stad Bergerac. Zo hebben hij en de stad elkaar stevig omarmd.
Om in het oude centrum te komen moeten we de Vieux Pont oversteken. De stad Bergerac, ligt nl aan beide oevers van de Dordogne. De bewoners van de stad moesten verschillende keren een brug over de rivier bouwen, omdat er regelmatig overstromingen waren.

Als we de overkant Le centre historique induiken zie ik ineens op het straatnamenbordje “Rue de l’ancien Pont” staan? Na een grote overstroming bleef er namelijk één van de elf houten palen waar de brug op rustte, over. Deze voegde zich bij de huidige straat "van de oude brug", op de rechter oever. Ik vond er nog een mooie oude tekening van. Tegenwoordig is de brug, als deel van het erfgoed van de stad, een geliefd onderwerp van schilders en fotografen. 
De nieuwe “ oude brug “ werd pas in 1825 in gebruik genomen. Het werd gebouwd op de plaats waar de Dordogne het smalst is, in hardsteen en baksteen en bestaat uit vijf halfronde bogen. Zo weerstond het de latere overstromingen van 1843, 1912 en 1944. 

Het biedt ons een geweldig uitzicht over de Dordogne en op de stad. Ook het komen en gaan van de "gabares", kunnen we hier goed zien. De traditionele platbodemboot werd vroeger gebruikt voor het vervoer van goederen over de rivier. Het wapen van de stad, Le Coulobre, (de draak) die volgens de legende de gabares bedreigde en verslond, siert de lantaarnpalen op de Pont.

Dag Camping la Pelouse, dit plekje aan de rivier was heerlijk met het stromende water, de dobberende, soms opvliegende ganzen voor onze neus en de gabares die voor ons plekje tussen de bomen keerden om weer terug te varen.