4. 24/9 Lalinde, een verhaal vol verhalen

We vinden een plek op de eenvoudige en vooral rustige municipale aan de oever van de Dordogne. Wat een heerlijke rust. We bewonderen de zwanen die zich stroomafwaarts mee laten voeren, vervolgens weer stroomopwaarts vliegen en hetzelfde ritueel herhalen. De neergestreken aalscholvers op de uitstekende rots boven het water die zo stilzitten dat het beeldjes lijken, of met uitgestrekte vleugels hun veren laten drogen. Dat alles in het monotone geruis van het luid stromende water van een magische en eeuwenoude rivier waarvan in deze omgeving la legende du Coulobre schuilt. Het beroemdste legendarische dier van de vallei dat geassocieerd wordt met de stroomversnellingen van Gratusse bij Lalinde…..

Hij heeft een drakenkop met een langwerpig lichaam als van een slang en klauwen zo groot dat ze over de rivier reiken. Gehurkt in een grot, midden in de bossige heuvels op de linkeroever van de Dordogne, ligt hij te wachten op zijn prooi….

Niet alleen mooie jonge maagden, maar ook volgeladen schuiten die de rivier afvaren. Met een slag van zijn gigantische staart wikkelt de Coulobre zich om de boot, sleept deze met de inzittenden mee naar de diepte van de rivier, of naar zijn hol om ze te verslinden…  Hierop smeken de inwoners om hulp van de bisschop van Perigeux, Saint Front. Zij smeken hem om haar uit hun regio te verdrijven. Nadat hij de Dordogne op het droge heeft overgestoken, gaat Front naar de klif waar de draak staat, klimt in zijn grot en zodra hij hem ziet, maakt hij het teken van het kruis en beveelt hem terug te keren naar de oceaan waar hij vandaan komt. Of  was het toch de onderwereld….?
De draak wordt bang, hij stormt de Dordogne binnen en verdwijnt. Uit dank bouwen de dorpelingen een kapel op de klif met uitzicht op de rivier, aan de linkeroever, gewijd aan Saint-Front. Vandaag de dag vinden we le Coulobre als een vliegende draak op het wapen van de stad Bergerac.

Lalinde is het oudste Engelse vestingstadje in Périgord. Vroeger bekend door het riviertransport. 
Om de navigatie te vergemakkelijken over de Dordogne, werd van 1838 tot 1843, tussen Mauzac en Tuilières het kanaal Lalinde gegraven. Met ernaast het jaagpad pad, wat tegenwoordig een prachtig wandelpad is. Dit jaagpad wordt overschaduwd door mooie oude platanen waar we onderdoor lopen.
Hoezo jaagpad? In deze context kende ik het begrip “jagen” nog niet. Het voortbewegen van een schip door  te trekken aan een touw; het meest bekend van de trekschuit. Maar jagen is veel ouder en werd ingezet voor alle schepen bij ongunstige wind. Het schip werd dan getrokken door mens of paard die op het jaagpad liepen. Niet zoals wij nu, kuierend met de hond en genietend van de zon, de platanen en de rust die het kanaal met haar mooie begroeiing in deze tijd uitstraalt. Maar door weer en wind de zwaarte van het werk te trotseren. 
Van paarden kan ik me dit nog voorstellen maar dit werk werd ook door mensen gedaan …

Zowat twintig mannen zijn nodig om een aak 5 kilometer over te slepen, maar er zijn er wel honderd nodig om delicate plekken zoals de saut de la Gratusse over te steken. De Gratusse-sprong, domein van de beroemde Coulobre van de legende, die de gevreesde doorgang was van de Dordogne. 

Het terras “Le Coulobre” tegenover de markthal in het dorp, mag op deze wandeling natuurlijk niet ontbreken. 
Op de terugweg langs het pad naar boven lopen we langs een veld met maïskolven, die in tegenstelling tot van de zomer nu bijna geoogst kunnen worden. Bij de acceuil sta ik nog even stil bij de vruchtdragende banananplant met zijn piepkleine banaantjes.