9. De sfeer van Toledo

30/9 Toledo, in de middeleeuwen bekend als de stad van drie culturen. In die tijd leefden Christenen, Joden en Moslims er samen. Ooit in vrede en harmonie. Samen maakten ze hun stad groot, in wetenschap en filosofie. Wat zijn wij verleerd…..? 

Tegen de middag komt de zon door. We pakken de fiets vandaag; Beike mag naast lopen, het is niet ver. Als we de stad naderen schittert het prachtige klooster San Juan de los Reyes ons boven de Taag tegemoet. Door de prominente ligging en uitstraling meende ik de beroemde kathedraal te zien. Deze zou immers de blikvanger van de stad moeten zijn. Maar wanneer je het over een blikvanger hebt, wint San Juan de los Reyes met de prachtige Puento de San Martin over het water het toch honderd procent van de kathedraal. Wat een verrassing; dit uitzicht als  beginpunt van onze zwerftocht door de stad. 
 We hebben nog maar een klein stukje gefietst maar besluiten hier af te stappen. 
We parkeren de fietsen, traag lopend om maar niets van dit moois te missen, gaan we de eeuwenoude brug over.

Het verhaal gaat dat wanneer de brug in de veertiende eeuw ingehuldigd zou worden in aanwezigheid van de bisschop, de bouwer ervan na een laatste check lijkbleek en overstuur thuiskwam. Waarop zijn vrouw hem bezorgd vroeg wat er aan de hand was. Uiteindelijk bekende hij haar dat hij een fout in zijn berekening ontdekt had. Het hele bouwwerk zou de volgende dag instorten wanneer de steunen weggehaald worden. Het zou meteen afgelopen zijn met zijn goede reputatie, waaraan hij deze opdracht te danken had.
Zijn vrouw bedacht hierop een plan. 
Toen haar man sliep, sloop zij het huis uit, stak in het geheim een vuur aan zodat de brug verbrandde en haar man van de schande gered was. De bewoners geloofden dat de oorzaak hiervan een blikseminslag was geweest. 
Met het gevolg dat de brug herbouwd werd, zonder de oorspronkelijke misrekeningen. De echtgenote bekende haar daad uiteindelijk toch aan de aartsbisschop, maar hij prees haar voor de toewijding aan haar man. Als erkenning  zou hij ergens op de brug, of aan de poort, een aandenken aan “de vrouw van de bouwer” hebben laten maken.
Helaas heb ik die nergens kunnen ontdekken. Wel een mooie lithografie van de brug uit die tijd. 

Als we de brug achter ons laten, zie ik iets grappigs;  er “vliegt” iemand de Taag over. Een kabelbaan gespannen, helm op, tuig aan en gaan! Jammer dat ik geen broek aan heb vandaag… 

Hier duiken we de Joodse wijk in, op weg naar de oudste synagoge, de Santa Maria Bianca.  Wat een smalle weggetjes; omhoog en opzij, met mooie doorkijkjes. Wel oppassen voor je tenen wanneer er een auto naar boven of beneden gaat. Gezien de ruimte is het eigenlijk onvoorstelbaar dat hier überhaupt verkeer mag komen. We stappen zelfs opzij voor een grote groep mensen die naar beneden komen met oortjes in hun hoofd, die een vaste route volgen.  Tja dat kan ook. Maar, een heerlijke toen en nu sfeer hier……Een onvergelijkbaar verschil met Zaragoza. 

Op de drempel, aan de voet van de kathedraal gaan we even in de schaduw zitten. Hij is gesloten en het plein lijkt ook deels in renovatie. 
We zwerven verder langs etalages vol zwaarden en messen. Toledo blijkt ook de “stad van de zwaarden”  te zijn, in de middeleeuwen galoppeerden de ridders  Europa door om in Toledo hun zwaard te kopen, beroemd om de kracht van het staal.

We komen uit op Plaza de Zocodover, letterlijk “ markt van beesten en lastdieren”. Vanuit het verre verleden het belangrijkste plein voor evenementen in Toledo. Van beestenmarkt tot ontvangstplaats van koningen en andere hoge autoriteiten en van  ketterverbranding door de inquisitie tot stierengevechten. Ik zie een sleutelgat in het groot, dit is wat hier “de bloedboog”genoemd wordt. Hevige bombardementen hebben hier plaatsgevonden met als doel het fort Alcázar te veroveren. De laatste restauratie van het zwaar verwoeste plein met de boog als belangrijkste “deur “ was in 1945. 
We dwalen nog langs verschillende monumenten waaronder de Mosque Cristo de la Luz, een van de tien voormalige moskeeën uit de Moorse periode. Het ligt vlakbij de Puerta del Sol , het deel van de stad dat ooit Medina heette, waar de rijke moslims woonden.
eigenlijk de weg kwijt. Na deze onderdompeling in de geschiedenis van Toledo zijn we moe. Tijd om de weg terug te vinden. We nemen een paar lekkere brokjes marsepijn mee om te snoepen en als toetje van de dag een lekker bordje gamba’s. Wel met griezelige grote koppen, die zie ik dan maar even niet! 

      Binnenplaats van de oude Synagoge  

Gravure stadsplattegrond