10. Verhuizen en fietsen

Goedemorgen, eerst maar eens rekken en strekken vanmorgen. Het was vrij scheef liggen vannacht. 
Toen we gister een plekje toegewezen kregen was de ondergrond nogal nat en moesten we met de voorwielen op het pad blijven staan. Weinig andere mogelijkheden om de bus waterpas te krijgen. Daarnaast staan we vlakbij de doorgaande weg en kregen we buren met een gezin met twee pubers en een moeder met een behoorlijk stemgeluid. Toch niet zo pittoresk als het uiterlijk van de camping deed vermoeden…. 
Ach,  vandaag vertrekken er weer een aantal dus is er mogelijkheid om te verkassen. Hopelijk verkassen de buren dan niet mee….

 Gelukt! 
 Nog even over contrasten gesproken,

 er is een circus neergestreken…

Vanmiddag klimmen we op de fiets naar Longues sur Mer om de vier Duitse “Kazematten” te bekijken. We missen een afslag, de weg er naar toe is een beetje druk. En ja hoor, toch nog een buitje  onderweg. Gelukkig blijft het daarbij. Het is niet ver en de wind waait pittig. 

 We zijn er. 
Lopend volgen we de weg omhoog. De eerste bunker van de vier is behoorlijk geraakt. Vergeleken met de andere drie ligt deze flink in puin.  Er staan enorme kanonnen in met een reikwijdte van 20 km, gericht op zee. Binnen zie je het kanon en de verblijfplaatsen van de bemanning.

 Het beeld van wat zich daar afgespeeld moet hebben wordt steeds meer werkelijkheid.
 

Beike piept veel, het zal de slechte energie zijn hier…

We gaan het pad richting de kliffen op. 
Daar komen we ook nog een aantal herinneringen tegen. 

 Om dit mortiergat te kunnen vangen moet ik wachten tot jongeren die er liggen te chillen en kinderen die erin afdalen, zijn vertrokken. 
Vervolgens komen we bij een bunker met direct uitzicht direct op zee om het aankomende kanonnenvlees door te geven aan de achterliggende aanvalslinie.  
 De uitkijk op zee          Naar de verblijven, 

 en een trap naar boven…

Aan de overkant de vier Kazematten. 

De weg richting kliffen loopt nog door. Hier zien we een uitgegraven opslagplaats voor munitie. 

Tijd om van het leven in vrijheid te genieten; het mooie uitzicht op de kliffen, het kustpad langs zee, de punt van Normandië, en misschien, in verbeelding, het vasteland van Engeland  in de verre verte. 

  
Tussen de velden met „mais en le ble“ fietsen we terug. Blik op zee en wind in de rug.