11. Laatste deel 2e etappe

29 juli 2021 - Sainte-Mère-Église, Frankrijk

Vandaag sluiten we via Omahabeach en de Amerikaanse begraafplaats de 2e Normandië etappe af.

Toeterend arriveert de boulanger, het is klokslag negen uur. Kneuterig sluit ik nog 1x aan in de rij. Een stokkie en deux croissants voor onderweg s’ il vous plait.

Het is prachtig weer wanneer we het dorpje uit rijden en de de kustweg verder volgen.  Via Ohamabeach rijden we naar de begraafplaats.
Het is er indrukwekkend groot. Beike mag er niet op, Jan doet de eerste ronde. Wij lopen even, vinden een bankje in de zon om het wachten aangenaam te maken.
Wanneer het mijn beurt is word ik meteen gegrepen door de verstilling van dit beeld.
Dit is nog maar het begin.  Het pad volgend kom ik bij nog een uitkijk op de beach met een plaquette van de landingsplaatsen.

In vrijheid zo vredig.

Links de trappen op, is dit beeld wat mij het meest raakt.

“The spirit of American youth raising from the waves”’
Dit is wat het bij mij losmaakt; Reiken naar vrijheid, de pijn en moeite die het gekost heeft en de overwinning die uiteindelijk bereikt werd.
Het hele gedenkteken omvat een half cirkelvormige zuilengalerij met aan weerszijden gegraveerde landkaarten versierd met gekleurd glazuur. In het midden dit bronzen beeld.

Tegenover dit monument de graven.

Je kunt er honderd keer foto’s van gezien hebben en verhalen over gelezen hebben maar het is de ervaring die het echt maakt en die je raakt.
Stiekem heb ik er tegenop gezien om dit alles te gaan zien, toch raad ik het iedereen aan. Om werkelijk te voelen en je te realiseren wat een voorrecht het is om in vrede en vrijheid te mogen leven. Wat anderen daarvoor opgeofferd hebben, met hun leven betaald hebben. Het zijn er Duizenden…..

St Mere Eglise;

de parachutist aan de toren die daar verkeerd neerkwam. Beschoten werd door de Duitsers, en zich dood hield tot hij losgemaakt en gevangen genomen werd. Het is maar een pop, maar beeld het je maar eens in…