27. Des noires mottes, Sangatte

Deze laatste stop voelde als een afscheid van de reis Normandië/Bretagne. Weer een heerlijke zee met prachtige zonsondergangen in de Nord-Pas- de-Calais aan de Opaalkust, die voor mij niet onderdoen voor de Schatkist aan kleuren van Dieppe. Hoe vaak ik het ook zie, ik krijg er maar geen genoeg van. Het is als kijken naar een schilderij.

Een heel andere strandsfeer met zijn bijzondere zwart-witte stenen. Les noires mottes, waarin je allerlei vormen en dieren in zou kunnen zien wanneer je je fantasie volgt, en de vele palen die het strandbeeld bepalen. 

We zitten vlak onder Calais, waar de veerponten dag en nacht druk heen en weer varen over het Kanaal. Net als we ook aan het begin van onze reis zagen toen we aan de voet van Cap Blanc Nez waren, die wij nu in de verte nog kunnen zien. 

De laatste zonsondergang delen we met late kitesurfers van een winderige stranddag,wanneer we langs het “cabine a livres” de trap van de strandopgang opgelopen zijn. 

Tijdens de ochtendwandeling voor ons vertrek worden we nog getrakteerd op een mooi beeld van een troep kleine bontbekplevieren. Een zeldzame, kwetsbare broedvogel in de omgeving, lazen we op een informatiebord aan één van de strandpalen. Wanneer zij op de keien zitten, waar het vrouwtje ook haar eieren legt, zijn ze daar nauwelijks van te onderscheiden. 

 Het is een individualistisch vogeltje die, voor zover ik gelezen heb, zich weinig in een groep begeeft. Wij troffen dat, zij zaten daar lekker te smikkelen op het slik van het strand van wat de zee voor hen achter gelaten had.

Samen trekken zij straks verder…..

 😊