20/21-05 Een vliegkunst, de monnik en de haar.

20/21- 05. Cacares, naar aanleiding van het verhaal van een ex-collega is mijn lief nieuwsgierig geworden naar deze stad. Het ligt op de route naar Salamanca, dus waarom niet? We kiezen een camping met zowaar eigen toilet en douche, klinkt veelbelovend toch? Wanneer we aangekomen zijn krijgen we een plek(je) toegewezen. Ik krijg het benauwd, zo klein oogt het. Het is eigenlijk een lange smalle plek in tweeën gehakt, het sanitaire huisje erbij dat aan de buitenkant nog een afwasplekje heeft. Het ziet er niet gezellig uit. We zijn nog maar net geparkeerd of we besluiten rond te kijken naar een andere plek, eentje met meer lucht…Gelukkig lukt dat, het maakt het niet mooier maar hier aan de rand kunnen we tenminste ademhalen! Het huisje mag dan ongezellig ogen, van binnen ziet het er prima uit en blijkt ook prettig in gebruik 😉. 
Wanneer we de volgende dag de stad in fietsen, lopen we het stadspark door waar zich een feestelijke bezigheid met muziek en veel publiek afspeelt. Nieuwsgierig geworden nemen we een kijkje en; echt grappig om te zien, het is een metselwedstrijd! Een hele reut bouwvakkers langs de laan, die allemaal hetzelfde bouwwerkje metselen! 🤣 Verderlopend komen we op het plein van de Conceptie, waar ik ineens allerlei associaties bij heb..
Na het parkeren van de fietsen, lopen we trappen af die ons naar het oude centrum leiden. Nog een lange steeg door en dan komen we uit op het grote plein. We zoeken eerst een pauzeplekje op een van de terrassen. De gezellige Plaza Mayor is hét centrum van de stad, vanaf het terras waar we zitten kijk je o.a. tegen de Torre de Bujaco aan, een oude klokkentoren uit de 12e eeuw en tevens deel van de stadsmuur. Er hollen twee jonge kinderen voor ons langs, die vol overgave de duiven opjagen. Het spel heeft effect, maar jammergenoeg niet op de ouders; het is een gefladder van jewelste. Even later, de duiven weten nu wel beter en houden het voor gezien, volgt er een papieren vliegtuigje. Deze komt niet ver; het ding haalt het niet bij de duiven. Vervolgens begint de kleuter lopen, zij maakt vaart, strekt haar armen, en vliegt…

Het oude centrum, wat binnen oude stadsmuren ligt, is met stip de mooiste bezienswaardigheid van de stad. Via Arco de Estrella, de mooiste van de vijf toegangspoorten tot de oude stad, maken we een wandeling door de oude autovrije bovenstad. Bovenin een steeg ziet Jan citroenen groeien en wanneer we rustig bij het oude witte Jezuïetenkerkje zitten te kijken (Iglesias de San Francisco Javier) vraagt hij ineens; “ heb je die oude man gezien met die haar uit zijn neus?” Met stomheid geslagen kijk ik hem aan. Die oude monnik, zegt hij, dan valt het kwartje en loop linea recta terug…