20. Ile Grande

Bonjour Cote d’Emeraude, salut Cote Granit Rose!   Heerlijk om na vijf dagen verder te teizen, een nieuwe ervaring op te doen. De eerste camping in Tregastel die we aandoen is vol, nog maar een plek beschikbaar, zonder electriciteit. Laat maar, we kijken wel verder. Los van elkaar hebben we dezelfde camping uitgezocht, tja dat kun je hebben wanneer je elkaar ruim veertig jaar kent…
Het lijkt hier wel wat, maar helaas, ook hier wordt “complet” aangegeven. Daarnaast is de acceuil gesloten tot half drie. Een volgend plan hebben we niet, dit is wel de plek waar we willenzijn, de omgeving van de roze rotsen. Er is wel een kleine camperplaats voor de camping. Ogenschijnlijk zijn daar nog wat plekjes vrij. Zet hem daar maar neer, zeg ik. Dan zien we wel verder. De vrije plekjes blijken gereserveerd te zijn voor de zaterdagen, op een na! Gelukje, denken we. Inmiddels komt er een madame uit een hekje naar ons toe. Zij wijst het deel aan wat nog  “privé”  is op die plek, en welke ruimte wij kunnen gebruiken. En of wij vannacht willen blijven? Zij sluit de slagboom, draait een bordje om met de tekst “complet”, wat ik later pas zag, en verdwijnt weer. O, dus zij regelt hier de boel! 
Oke, we installeren ons en verheugen ons op een koffie. Jan speurt naar de electriciteitsaansluiting. Achter ons is inderdaad een kastje maar de aanwezige snoeren verdwijnen over de muur. Naar het terrein van de madame die nergens meer te zien is, dag koffie dus. Ik loop wat rond en kom wat onopvallende informatiebordjes tegen. Vanavond  rond 19.00u komt er iemand langs om het geld voor de overnachting op te halen en de elektriciteit is “ sur demande”. Of we dan maar aanwezig willen zijn…Soit, dit systeem hebben we we nog niet eerder meegemaakt! 
Tijd om even rond te kijken, we lopen over de camping richting zee en wind want het waait hier fors. Al wandelend komen we nog “vrije” plekjes tegen, gereserveerd of zou het toch nog? Eerst maar eens even lucht en zee snuiven, daar krijgen we maar geen genoeg van! 
Teruglopend langs de acceuil wagen we het er gewoon maar op, wie weet. Hij heeft inderdaad nog plek, we kunnen voor twee nachtjes boeken. Maar nu moeten we eerst van die camperplaats af zien te komen. Misschien lukt dat vanavond pas, leg ik hem uit. Hij gaat de plaats voor ons vasthouden. Alweer een gelukje! 
 

Op de camperplaats kijk ik nog maar eens over het hekje waar de madam uit tevoorschijn kwam. Ik zie daar een paar mannen staan te rommelen aan een auto en roep maar gewoon,  Monsieur! De man kijkt op en ik zeg “ excusez monsieur”, en probeer de situatie uit te leggen. We willen dit graag dus ik durf het zomaar en, het lukt. Zonder problemen opent hij de slagboom voor ons en kunnen we er weer uit….

We krijgen een prachtige plek aan de rand, zo dicht op de zee hebben we nog niet eerder gestaan. Met een warm glas koffie in de hand is er zoveel te zien en we genieten. Wandelaars, hardlopers, de opkomende vloed, wind, surfers, brekende golven op de rotsen, we raken niet uitgekeken. 

 Langzamerhand komen we erachter dat we op een klein eiland terecht zijn zijn gekomen; L’ Ile Grande.