25. St. Malo en Cancale

Het is tijd om van richting te veranderen. Zouden we verder naar het zuiden van Bretagne gaan, komen we op bekend terrein. De menhirs hebben we jaren geleden al gezien en de natuur biedt niets nieuws die kant op. We gaan dus terug via een paar plaatsen die we op de heenweg overgeslagen hebben; St Malo de stad van reders en kapers en bekend om zijn oude ommuurde stad, de “ Ville Close”.  En Cancale, waar we ons verheugen op de oesters uit het vuistje! 

 

Op zoek naar de camperplaats uit het boekje, maar vinden het niet zo een twee drie. Dan zit je midden in zo n dorp met ze’n smalle straatjes… We besluiten een paar andere campers te volgen, kijken of die poging lukt. Uiteindelijk zien we wat bordjes staan die naar campings leiden en pikken er maar een uit. 

 Een prettige camping met ruime plaatsen. We boeken hier in eerste instantie één nachtje. Bij nader inzien maken we er twee van, het is lekker staan hier. Wel moeten we morgen dan naar een andere plek, gelukkig is dat met een camper geen probleem. 

Saint Malo; we parkeren de camper een stuk uit het centrum. Van daaruit is het ongeveer een half uur lopen. Hoe dichter we het centrum naderen hoe drukker het wordt. Voetgangers en bomvolle parkeerplaatsen. Dit belooft wat, ik word al wat sceptisch….

Toch, als je aan komt lopen, geeft het een mooi beeld.

De haven met al die masten van boten die er liggen en de muur van de stad waar je tegenaan kijkt. Maar, eenmaal binnen de muren, het wordt em niet voor ons. De drukte en de commercie vliegen ons zo aan, dat we rechtsomkeert maken. 
 

Nee, dan op de fiets naar Cancale de volgende dag! Wat een leuke stad is dit, een topper op de lijst van wat we gezien en gedaan hebben! Het weer heeft goed meegewerkt, wat is er dan leuker  dan slenteren. Slenteren langs de kade in het zonnetje, met propvolle terrasjes waar mensen zitten te genieten van een hapje, een drankje en het gezelschap van elkaar. Na de kade komt de oestermarkt en de wijnverkoop uit een aftands autootje.

 Herkenning vanuit de Bordeaux, toch net even anders….  

Zittend op de stenen trappen smikkelen we van de oesters en ons glaasje wijn. De smaak is vol, heerlijk zilt en romig! Nog lekkerder dan die we kennen uit de Bordeaux. De lege schelpen worden naar beneden gegooid, zoals lang geleden op Madeira de lege dopen van de pinda’s die we aten bij de sinaasappel likeur op de grond terecht kwamen. De hele vloer lag ermee bezaaid. Je kon er niet lopen zonder te kraken….

De meeuwen genieten mee, zij hoeven niet veel te doen om hun kostje mee te snoepen. We hebben het uitzicht over de oesterbanken en in de verte nog eens, de eerder bezochte Mont St. Michel. 

Tractoren arriveren, de één met een kar erachter vol met oesternetten, de volgende met bootje. 

Er wordt ook nog gewerkt…  

Een trede onder ons installeert zich een groepje mensen, natuurlijk met oesters en wijn, zoals iedereen hier die op deze trap zit. Een van hen schuifelt zich ertussen in, met camera. Dit moment, waarop er duidelijk voor de eerste keer een oester geproefd wordt, moet worden vastgelegd. Ik zie de weifelende uitdrukking op het gezicht van de man wanneer hij zijn oester opentrekt, hij brengt hem voorzichtig naar de mond maar bedenkt zich nog. Hij giet eerst het vocht eruit, wat niet de bedoeling is, en knijpt er wat druppels citroensap overheen. De vrouw met camera staat klaar, maakt dan maar even een foto van een poserende ander uit het groepje. De man vermand zich, het gaat gebeuren. De camera klikt. Hij verblikt of verbloosd niet, de oester zit erin, een slokje wijn erachteraan. Er wordt nog wat Duitse taal uitgewisseld en dat is het. Het was maar een proefje, de schaal is al leeg….

Het is warm, Beike krijgt ook wat te drinken.  We lopen nog een stukje  de kade af en besluiten nog een biertje te pakken.
Ook hier wordt naar de  “pas sanitaire” gevraagd. Zelfs voor de toegang tot het terras.
Maar wat een verademing is dit vergeleken bij de stad Saint Malo, die we gisteren ongeveer hardlopend de rug  toekeerden. De aanloop naar en de belofte van de stad , leken  heel wat.  Misschien waren we er gewoon niet voor in de stemming.

Vanavond komen we hier in ieder geval terug, voor een pannetje moules en een laatste blik…